یادداشتی از آقای علیرضا دمیرچلی

سلام

حالتون چطوره آقای سامانی؟ نمی دونم منو به خاطر میارید یا نه؟ ولی من شما رو خیلی خوب یادم هست.من علیرضا دمرچلی هستم که هم خودم و هم برادر بزرگترم الیاس دانش آموزان شما بودیم من امروز وبلاگ شما رو دیدم وکلی خوشحال شدم. واقعا امیدوارم اوضاع بر وقف مرادتون باشه.

خیلی دوست داشتم یه روز این فرصت پیش بیاد تا بتونم برای زحمات بی دریغ شما تشکر کنم هرچند تشکر کردن جای اون همه محبت و عشق شما رو نمی گیره. ما شمارو خیلی اذیت می کردیم ولی از شما هیچ وقت برخورد بدی ندیدیم. به جرات میتونم بگم شما مهربون ترین معلم تمام دوران تحصیلات ما بودین. آقای سامانی من وقتی آخرین بار شما رو دیدم یه دانش آموز بودم و الان 27 سالمه و حالا حسرت اون دوران رو میخورم ای کاش میشد به عقب بازگشت. باور کنید تو این سالها خیلی یاد شما افتادم و دلتنگ شما شدم. خوشحال میشم اگه فرصتی باشه تا شمارو ببینم و یادی از گذشته کنیم. به هر صورت شما بهترین معلم ما بودین. با تشکر فراوان دوستداران شما علیرضا دمرچلی الیاس دمرچلی.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

سلام بر شما و برادر گرامی شما

از یادداشت شما متشکرم و خوشحال شدم از این که این قدر به من لطف دارید .

هر کاری که من در جهت تدریس انجام می دادم انجام وظیفه بوده است .

برای هر دو شما آرزوی موفقییت دارم . ضمنا ایمیلی خدمت شما فرستاده ام و منتظر

پاسخ آن می مانم.با تشکر/سامانی

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@