یادداشتی ار آقای محمد طه امیدی تبار

سلام جناب سامانی من محمد طه امیدی تبار هستم دانش آموز شما در سال ٨٨-٨٩(سال اول راهنمایی).هم اکنون سوم دبیرستان  هستم و خیلی خوشحال شدم که عکستون رو دیدم .

یادمه یک روز مسیرمون یکی بود و با اتوبوس میرفتیم که من جامو دادم به یه آقای پیر و شما همون جا به من مثبت دادید.

به هر حال خیلی خوشحال میشم که جواب من رو بدید و خیلی دوست دارم که معلم های دیگر اون سالها مثل آقای معصومعلی رو ببینم و ازشون حلالیت بطلبم. یاعلی(ع)

[e-mail]

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

سلام ، 

جناب آقای محمد طه امیدی تبار

درسته ! الان که فکر می کنم انگار همین دیروز بود که در اتوبوس خط میدون صنعت به میدون انقلاب با هم بودیم و  من دیدم که جای خودتونو به اون آقای مسن دادین به همین جهت همون جا صداتون  کردم و یه مثبت ذخیره به شما دادم  و جلسه ی بعد که کلاس داشتیم برای  این که این روحیه در همه ی بچه ها ترویج  پیدا  

 

 کنه در کلاس اعلام کردم که یه مثبت به خاطر چنین موضوعی به   محمد طه می دم دانش آموزا همه تعجب کردن و در کلاس همهمه ای شد !    یه عده اعتراض داشتن یه عده کنجکاو شده بودن که دنبال  من بیان و یه  

جورایی مثل شما فردین بازی در بیارن و مثبت ذخیره بگیرن !!! البته همون طور که می دونی مثبت ذخیره 

فقط یه نمره حساب می شد ولی اون همه هواخواه داشت !

از ارتباط شما با این وبلاگ خوشحال شدم .

همیشه موفق باشی/سامانی

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&